به گزارش نبض بورس، ۲۶ فروردین ماه بود که نبض بورس طی مطلبی با عنوان صندوق های درآمد ثابت در عرضه اولیه چه می کنند به بررسی اقدام جدید فرابورس در عرضه اولیه ها و ایرادات آن پرداخت. حالا در ادامه قصد داریم هشت پیشنهاد برای بهبود عرضه اولیه ها ارائه دهیم.
شش پیشنهاد برای بهبود عرضه اولیه ها!
۱. همیشه در عرضه اولیه ها سهمیه به صورت برابر برای ۸۰ صندوق تعبیه می شود. اگر سهمیه را حداقل به ۱۰۰ کد افزایش دهند، ( اگر درآمد ثابتها در عرضه اولیه شرکت کنند که حداقل ۱۲۰ کد، زیرا ۲۵ صندوق درآمد ثابت در عرضه اولیه وپایا شرکت کردند) قیمت گذاری منطقی تر می شود و در این صورت هم سمت عرضه و هم سمت تقاضا زیاد شده است. با افزایش تعداد شرکت کننده ها، قیمت های پرت تأثیرگذار نخواهند بود.
۲. سهمیه تخصیص برابر هم دارای مشکلاتی است. عرضه اولیه باعث شده تا صندوق های کوچک بخاطر این عرضه اولیه ها بازدهی زیادی کسب کنند، به نوعی برای صندوقهای کوچک رانت ایجاد شده است و صندوق های بزرگ بی میل به شرکت در عرضه اولیه ها هستند و درصد مشارکت آنها به شدت پایین آمده است (صندوق های بزرگ مجموعه مفید، کاریزما، آگاه، صندوق های اهرمی و ابرصندوق های دیگر مشارکتی نمیکنند).
در سهمیه تخصیص باید سرمایه یا یونیت هولدر حقیقی هم در نظر گرفته شود، تا برای همه جذابیت ایجاد شود. بهتر است تخصیص به سه بخش تقسیم شود. سهمیه دارایی تحت مدیریت به زیر ۳۰۰ میلیارد، ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد و بالای ۸۰۰ میلیارد تقسیم شود. ( اعداد با توجه به چولگی تعداد صندوق های سهامی در فیپیران انتخاب شده است).
در فیپیران:
۴۴ صندوق بالای ۸۰۰ میلیارد
۴۵ تا بین ۳۰۰ تا ۸۰۰ میلیارد
۹۱ صندوق زیر ۳۰۰ میلیارد وجود دارد.
در عرضه اولیه های اخیر، ۴۴ صندوق اول، بخاطر عدم تاثیرگذاری، تمایل به شرکت نداشته اند. نهاد ناظر، نباید با عرضه اولیه ها رانت به صندوق های کوچک تزریق می کنید.
یا تقسیم بندی سهمیه ها به دو دسته زیر ۵۰۰ میلیارد و بالای ۵۰۰ میلیارد باشد و میانگین قیمت دو دسته، قیمت کشف شده باشد.
پیشنهاد ما این است که قیمت گذاری همچنان با سهمیه برابر اتفاق بیفتد که صندوقهای بزرگ تاثیر بیشتری بر قیمت نداشته باشند. یا هر گروه از سرمایه ها با ضریبی تاثیر بر قیمت نهایی داشته باشند. از هر گروه سرمایه یک قیمت استخراج می شود و میانگین هر سه، قیمت کشف شده خواهد بود.
۳. اولویت عرضه اولیه با شرکت هایی باشد که طرح توسعه دارند و به منابع نیاز دارند. عرضه شرکت های بزرگتر به بزرگ شدن بازار کمک خواهد کرد.
۴. اگر اصرار به شرکت صندوق های درآمد ثابت می باشد، لطفا شرط گذاشته شود. صندوق های درآمد ثابتی بتوانند شرکت کنند که حداقل ۱۰ درصد سهام داشته باشند، اینگونه به روند بازار هم کمک می شود. اگر بخواهند عرضه بخرند باید به ده درصد سهام برسد. در عرضه اولیه اخیر، صندوق هایی شرکت کردند که حتی ۱ درصد سهام هم نداشتند.
یا درصد تخصیص سهام به آنها بر اساس درصدی از میزان سهام آنها باشد.
۵. در روز عرضه درصد بیشتری از شرکت عرضه شود تا برای صندوق ها مبلغ خرید جذابیت داشته باشد. ( موردی مانند نیشکر، درصد کمی از شرکت عرضه شد)
۶. مدت نگهداری سهم (فریز) عرضه اولیه از ۹۰ روز به ۱۲۰ روز یا حتی بیشتر ارتقا دهید، لذا صندوق ها در قیمت گذاری نهایت دقت را خواهند داشت.
۷. فاصله اطلاع زمان عرضه تا ارسال گزارش همیشه دو روز کاری بوده است. این را حداقل به ۴ روز کاری افزایش دهید. تا با وجود مجامع و دغدغه های کاری دیگر فرصت بررسی دقیق شرکت برای مدیران دارایی وجود داشته باشد.
۸. چنانچه فرابورس بتواند برنامه ای برای عرضه اولیه ها در هر ماه منتشر کند، برای فعالین بازار قابل پیش بینی تر خواهد بود. معمولا در دو ماه آخر سال ترافیک عرضه اولیه ها را داریم، که فشار زیادی برای بررسی به بازار می آورد.
ما دغدغه فرابورس، با توجه به حجم زیاد شرکتها در صف عرضه اولیه و انباشت آنها با توجه به وضعیت بازار را درک می کنیم. اما راه حل آن فقط تقویت سمت تقاضا نمی باشد. وقتی مکانیزمی ایجاد کنید که عرضه اولیه برای همه صندوق های سهامی بازار جذابیت داشته باشد و تعداد صندوق بیشتری بتوانند شرکت کنند، خواه ناخواه، استقبال بهتری در عرضه ها شکل خواهد گرفت. همه صندوق های سهامی بتوانند از رانت عرضه اولیه ها استفاده کنند و این رانت تنها برای صندوق های کوچک نباشد. نکته ای که برهمگان مشخص است، روش فعلی جوابگو نیست.
نبض‌بورس
