پریسا ساسانی: سینما «عصر جدید» یکی از سالن‌های قدیمی سینما است که قدمت آن به دهه ۲۰ شمسی برمی گردد که در تیرماه سال ۱۳۵۷ در شلوغی انقلاب توسط هوشنگ کاوه یکی از سینمادارهای قدیمی خریداری و بازسازی شد و سال‌های سال به عنوان سینمایی خانوادگی و دانشجویی در مرکز شهر فیلم‌های سینمای ایران را نمایش داده و برای مردم خاطره ساخت و به محلی برای خاطره سازی و خاطره بازی و نوستالژیک تبدیل شد. تا اینکه محمد حسین فرحبخش و عبدالله علیخانی در سال ۱۳۸۸ این سینما را از کاوه خریدند و مالک «عصر جدید» شدند. مالکیتی که هر چندوقت یکبار بیم تخریب ساختمان و یا به عبارت بهتر فروپاشی خاطرات را برای سینما دوستان ایجاد می‌کند و اکنون باردیگر در موقعیت فروش تخریب قرار گرفته است.
بهشت و جهنم بعد از فروش «عصرجدید» به ما ربطی ندارد
عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما و یکی از مالکان سینما «عصرجدید» درباره فروش این مکان گفت: این سینما جز اموال شخصی من و فرحبخش است و می خواهیم آن را به فروش برسانیم و بهشت و جهنم بعد از فروش آن به ما ربطی ندارد. ولی اگر سرمایه داری بخواهد ملک را بخرد و تغییر کاربری ندهد و آن را به عنوان یکی از سالن‌های سینما بازآفرینی کند؛ حاضر هستیم ۵ درصد زیرقیمتی که برای فروش گذاشته‌ایم، ملک را معامله کنیم.
علیخانی در پاسخ به این سئوال که چرا سینما «عصر جدید» را بازسازی نمی کنند؟ گفت: واقعیت این است که بنده به سنی رسیده‌ام که دیگر توان و حوصله اداره این سینما را ندارم و باید فرد یا تیمی این سینما را بخرند و آن را بازسازی کنند تا هم چراغ «عصرجدید» روشن بماند و هم درآمدزایی خوبی برای مالکان بعدی ایجاد شود.
این تهیه کننده سینما افزود: ضمن اینکه اگر قرار باشد این مکان به کاربری سینمایی خود ادامه دهد باید بازسازی اساسی در آن صورت گیرد. زیرا این سینما به هیچ عنوان دارای استاندارد ساختمان سازی نیست در نتیجه به هیچ عنوان ایمن هم نیست به خصوص اینکه در صورت ایجاد حریق هیچ یک از نکات مهم اطفای حریق در آن لحاظ نشده است و اگر قرار باشد این مکان به کاربری سینمایی خود ادامه دهد باید از نو بازسازی شود که این کار هم حداقل ۳۰ میلیارد هزینه دارد. به همین دلیل است که می‌گویم نگهداری این سینما حوصله می خواهد که از توان من خارج است.
اگر در «عصر جدید» آتش سوزی شود، فاجعه به بار می‌آورد
علیخانی در توضیح دلایل ایمن نبودن این ساختمان گفت: هوشنگ کاوه سینماچی خوبی بود منتها فکر می کرد مهندس خوبی هم هست! چون این سینما از ابتدا یک سالن استاندارد بود که آقای کاوه در سال ۱۳۵۷ زمانی که انقلاب شد آن را خریداری کرد و این سنیما را به صورت سه سالنه ساخت. منتها ساخت و ساز او ایرادات اساسی داشت و در طراحی جدید ۲ سالن را به آن اضافه کرد ولی استاداردهای لازم را در نظر نگرفت. بنابراین در حال حاضر فقط سالن شماره ۱ استاندارد است و سالن شماره ۲ و ۳ به لحاظ ساخت و ساز ایمن نیستند. مثلا وسط سالن ستون قرار دارد که دید را کور و تماشای فیلم را مختل می کند و یا درب های سالن ۲ و ۳ خروجی به بیرون ندارد و در صورت آتش سوزی راه به خیابان ندارد و اگر اتفاقی از این دست بیافند فاجعه به بار خواهد آورد.
قیمیتی که برای فروش گذاشته‌ایم؛ برای دولت پولی نیست
وی در پاسخ به این سئوال که آیا سازمان های دولتی برای خرید این ملک به شما مراجعه نکرده‌اند؛ گفت: خیر. هیچ نهاد دولتی تا این زمان تماسی نگرفته است اما اگر دولت بخواهد کاربری سینما را در«عصر جدید» ادامه دهد بازهم پنج درصد زیر قیمت خواهیم فروخت و قیمیتی هم که برای فروش گذاشته‌ایم؛ برای دولت پول زیادی نیست.
نگاهی به واکنش‌ها
بنرِ نصب شده بر سر در سینما عصر جدید واکنش‌هایی را نیز به همراه داشت و سینما دوستان و یا حتی تهران‌شناسان به این اقدام معترض شدند. پژمان موسوی روزنامه نگاردر صفحه شخصی خود با اعلان همگانی نوشته «نگذاریم «عصرجدید» را بکوبند».
۲۴۳۵۷
خبر آنلاین
